Jakiś czas temu (w czerwcu 2015) w katedrze w Strasbourgu obok pięknych XIV wiecznych witraży pojawiły się dwa nowe okna, o zgoła innym charakterze. Pikselowy, monumentalny wizerunek Chrystusa nie przystaje do sąsiadujących okien ani skalą ani ogólnym nastrojem, jednak nowatorska technika, użyta do jego wykonania z pewnością zasługuje na uwagę i podziw.

Często słyszymy narzekania na niski poziom sztuki sakralnej w Polsce. Przyczyna - niezorientowani artystycznie księża zatrudniają niekompetentnych artystów.

Zadajmy sobie pytanie - co może powstać, jeśli nad dziełem czuwa profesjonalista, który zatrudnia wybitnego twórcę? Czy powstanie dzieło wyjątkowe? W Katedrze kolońskiej postanowiono zrobić witraż w oknie transeptu w miejsce zniszczonego podczas alianckich nalotów. Opiekująca się bezcennym zabytkiem pani kustosz powierzyła dzieło Gerhardowi Richterowi, uznawanemu za najwybitniejszego współczesnego niemieckiego artystę.

Przedrukowujemy tekst (pisownia oryginalna) zaczerpnięty z książeczki Aleksandra Hrebeniuka "Witraże-Mozaiki,Sztuka barwnych szkieł i kamyków" wydanej w Krakowie w 1938 przez Księgarnię "Nauka i sztuka"

Początki sztuki witrażowej są dla historyków sztuki nie do końca wyjaśnione. Nawet jeżeli, jak twierdzą niektórzy, witraże wywodzą się ze znanych w kręgu śródziemnomorskim alabastrowych ażurów okiennych w których otwory wstawiano niekiedy kawałki barwnego szkła, to i tak formy przejściowe od tych pierwocin nie są znane.