• Witraże s.c. Tomasz Bieliński, Paweł Przyrowski, Tomasz Tuszko
• NIP: 113 - 00 - 47 -868;
• EURO VAT: PL1130047868
• Regon: P - 012570277
  EORI: PL113004786800000
• Nr rejestrów wspólników Spółki Cywilnej w Urzędzie Gminy Wawer: 85075, 85073, 85070;
• adres pocztowy: ul. Dzięcioła 1, 04 - 988 Warszawa, Polska;
• Urząd Skarbowy Warszawa Wawer, 04-379 Warszawa, ul. Mycielskiego 20;

Rachunki Bankowe
Bank Handlowy  w Warszawie S.A.  -    SWIFT/BIC: CITIPLPX

Rachunek w zł (PLN):  96 1030 0019 0109 8503 0012 2317

Rachunek w euro (€):  PL 67 1030 0019 0109 7806 0104 9192

Historia pracowni WITRAŻE s.c. (po upływie 40 lat można już mówić o historii) wiąże się nierozerwalnie z osobą założycielki, Teresą Marią Reklewską. Studia artystyczne (ASP Warszawa, Paryż) i doświadczenia wyniesione z francuskiej pracowni witrażu, wyczuliły ją na rolę bezpośredniego zaangażowania artysty w proces powstawania dzieła. W latach sześćdziesiątych, na które przypada okres twórczego dojrzewania założycielki pracowni, takie rozumienie sztuki przyświecało również artystom, którzy doprowadzili do powstania i rozkwitu polskiej szkoły tkaniny, wzornictwa, plakatu. Stworzenie miejsca, w którym mogłaby realizować swe wizje w zespole ludzi czujących i rozumiejących sztukę witrażu podobnie jak ona, było celem, który przyświecał Teresie Reklewskiej, gdy po powrocie z Francji rozpoczęła starania o założenie własnego studia witrażowego. W owym czasie jedynymi działającymi w kraju były pracownie czysto rzemieślnicze, a założenie pracowni autorskiej było omal niemożliwe. Po wielu latach starań, w 1975 roku, pracownia rozpoczęła działalność w podwarszawskim Miedzeszynie. Od ludzi, których po próbie przyjęła do zespołu spośród wielu, którzy się zgłosili, Teresa Reklewska nie wymagała wykształcenia plastycznego, zwracając uwagę jedynie na uzdolnienia, mając w ten sposób możliwość formowania współpracowników, tak, by wolni od akademickiej maniery, elastycznie podporządkowali się jej wizji kreowania dzieła.

Czynnikiem, który określał charakter pracy, było malarskie podejście do witrażu. Na etapie projektu dążyło się do nadania projektowi możliwie doskonałego kształtu malarskiego, wychodząc z założenia, że projekt witrażu to nie pokolorowany rysunek linii ołowiu, to nie zmniejszona "fotografia" gotowego okna. Wszystko, co stanie się później siatką linii ołowiu, w projekcie zawarte jest niejako potencjalnie w samej materii malarskiej: w przenikaniu się plam barwnych, w dynamicznych napięciach przebiegu pędzla. Projekt taki, przedstawiony do realizacji w zwykłej, rzemieślniczej pracowni witrażowej, skazany byłby na niezrozumienie, uznany za niemożliwy do wykonania w szkle. Istotnie, swobodny, malarski szkic wymaga interpretacji - twórczego przeniesienia na inne medium, jakim jest witraż, tak by zachowane zostały jego walory malarskie, jego prawda artystyczna. Dlatego też przykładano ogromną wagę do procesu malowania szkła, jako autonomicznego procesu twórczego, a nie jedynie odwzorowywania pierwowzoru z kartonu. Nie sposób pominąć jednego jeszcze czynnika, rzutującego na kształt przedsięwzięcia. Było nim - oprócz spraw artystycznych - zaangażowanie artystki w duchowy sens dzieła, jego sakralność. Głęboka religijność i poważne traktowanie spraw wiary odznaczały się nie tylko na treści i kształcie realizowanych projektów, ale roztaczały się niejako na wszystko, co działo się w pracowni.

W miarę upływu czasu zwiększał się stopień zaangażowania współpracowników w kształt powstającego dzieła, stąd prace powstałe w miedzeszyńskiej pracowni podzielić można na trzy grupy: te, w których udział współpracowników był tylko techniczny, przez te, które będąc realizacjami Teresy Reklewskiej zostawiały współpracownikom swobodę twórczą, kończąc zaś na tych, które są oryginalnymi pracami uczniów. Przykładem prac pierwszego okresu są monumentalne okna do gotyckich kościołów Św. Małgorzaty w Nowym Sączu czy kościoła Dominikanów we Wrocławiu. Przykładem pracy wspólnej są malowane w całości przez Pawła Przyrowskiego okna kościoła Św. Andrzeja Boboli w Warszawie (370 m2), czy okna do kościoła w Kanda, najstarszej Świątyni katolickiej w Tokio. Spośród swych prac oryginalnych Paweł Przyrowski za najważniejsze uważa okna kościoła parafialnego w Tłuszczu, Św. Stanisława Kostki w Pile, czy prace mozaikowe dla kościoła Miłosierdzia Bożego w Ługach. Tomasz Tuszko najpełniej wypowiedział się twórczo w pracach dla kościoła MB Królowej Polski w Aninie, i MB Ostrobramskiej w Warszawie. Za niezwykle ważne uważa również zrealizowane według projektów Jerzego Kaliny okna do kaplicy w Pałacu Prezydenckim i przedstawiające postać Jezusa z całunu turyńskiego okno kościoła w Komorowie.

Za właściwe dla stylu Pracowni uznać można (choć nie we wszystkich realizacjach cechy te występują razem i równie intensywnie) dynamiczną, oparta na naprężonych liniach łuków kompozycję, autonomiczność plamy barwnej względem rysunku, operowanie sprecyzowaną skalą barwną. Specyficzny jest również, nawiązujący do wczesnej tradycji witrażu, sposób malowania, operujący mocnymi graficznymi kontrastami, pozbawiony światłocieniowego modelunku. Tym, co ukształtowało się niewątpliwie pod wpływem Teresy M. Reklewskiej jest świadome balansowanie na granicy sztuki przedstawiającej i abstrakcji. Ku czystej abstrakcji skłaniają się projektanci w realizacjach świeckich, w tym dla PZU, f-my Prema, czy (jeszcze niezrealizowane) dla Reform Center w Warszawie. Swojego rodzaju dowodem uznania dla Teresy Reklewskiej i pracowni WITRAŻE s.c. było powierzenie im przez firmę architektoniczną SUZAKU kilku dużych realizacji w Japonii: dla szkoły i kościoła w Tokio oraz dla prefektury policji w Kumagaya.

Oprócz tradycyjnej techniki witrażowej, dla zrealizowania swych wizji Pracownia sięga po inne techniki artystyczne. Ostatnimi laty coraz śmielej stosuje fusing, polegający na wytwarzaniu przeszklenia drogą stapiania szkła taflowego. Tutaj inspiracją były, między innymi, realizacje Tomasza Urbanowicza z Wrocławia. Techniką tą, otwierającą ogromne możliwości zwłaszcza w zastosowaniu w architekturze współczesnej, zrealizowano znaczną ilość prac do wnętrz prywatnych. Inną, stosowaną w Pracowni techniką ze szkłem związaną, jest mozaika wenecka. Ze względu na nieograniczone możliwości budowania obrazu malarskiego w skali monumentalnej jest to wspaniały środek artystyczny, pozwalający zarówno we wnętrzach świeckich jak i sakralnych tworzyć dekoracje olśniewające głębią i świeżością barw. Według projektu Teresy M. Reklewskiej zrealizowano kompozycję mozaikową (65m2 ) do szkoły w Tokio, czy według projektu Pawła Przyrowskiego mozaiki w kościołach w Otwocku - Ługach i Falenicy.

Przez ćwierćwiecze swego istnienia Pracownia, (nie uchylając się od prac mniej wymagających, o charakterze czysto dekoracyjnym), zarówno w realizacjach do wnętrz sakralnych jak i świeckich, zarówno realizowanych w zabytkach klasy 0, jak i wnętrzach nowoczesnych, starała się być wierna wysokim standardom artystycznym, jakie przyświecały założycielce. A przez lata doświadczeń, przez konfrontację ze współczesnością, wciąż odkrywa nowe możliwości zarówno estetyczne jak i techniczne, jakie daje sztuka witrażu.

(artykuł, który ukazał się w piśmie "Świat Szkła")

Artykuły w czasopismach i książkach:

• "Polska" nr 5/1975;
• "Tygodnik Powszechny" nr 11/1975;

• "Za i Przeciw" nr1/1977;
• "Stolica" nr 7/1978, nr 52/1988, nr 9/1989;
• "Informator Kulturalny", Wrocław 1989;
• Katalog Wystawy , Wrocław 1989;
• "Powściągliwość i Praca" nr 12/1990;
• "Biuletyn Sanktuarium św. Andrzeja" nr-y 3,4,5,6,11/1992;
• "Nowe Kościoły w Polsce", Warszawa 1991;
• "Sanktuarium św. Andrzeja", Warszawa 1993;
• "Gazeta Wyborcza" nr 273 z dn 23 /11/1996 (dodatek "Gazeta Stołeczna");
• "Słowo- Dziennik Katolicki" z dn 03/12/1996;
• "Niedziela" 5/97;
• "Art & Business" 3/97;
• "Businessman" 5/1997;
• "Stained Glass" - (USA) Spring /97;
• "Japonica" nr 7/97, wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego 1997;
• "Niedziela" 11/98;
• "Współczesne witraże polskie" Maria Jolanta Żychowska, wyd. Politechniki Krakowskiej 1999 r;
• "Życie" - 2-3 maj 2000;
• "Swiat Szkła" luty-marzec 2001, maj 2001.
• "Niedziela" - dodatek w Szczecinie, 2 października 2005r.
• Świat szkła, pażdziernik 2011,
• "Weranda". październik 2011
• Artykuł "Dancing with the Light", magazyn Feed. wyd. Jeronimo Martins, czerwiec 2018, wraz z filmem "Dancing with the light"

Audycje radiowe, telewizyjne i filmy:

• Mini reportaż w "Poranku Dwójki", II Program Polskiego Radia, 18 kwietnia 2019
• Film "Dancing with the light", dodatek do artykułu "Dancing with the Light", magazyn Feed., czerwiec 2018, Jeronimo Martins  
• Felieton filmowy w "Telewizyjnym Kurierze Warszawy", WOT i pr II TVP, grudzień 1996;
• Film Krzysztofa Liege i Ewy Żmigrodzkiej " Pod Światło"; 1 styczeń 1997;
• Audycja Marii Jęczmyk II program PR , 31 grudzień 1996;
• Felieton filmowy w cyklu "Obrazki" WOT, 31 styczeń 1996;
• Felieton w programie Jerzego Owsiaka "Kręcioła", II program TVP, 25 styczeń 1996;

Wystawy

• Pokaz witraży do Kościoła w Kanda, Tokio, Warszawa (siedziba firmy), listopad, 1996 r.
• "Polski Witraż Współczesny", klasztor OO Dominikanów, Kraków - sierpień/wrzesień 2000 r.
• "A la recherche de la lumi?re... - l'art du verre et du vitrail polonais" ("W poszukiwaniu światła...- polska sztuka szkła i witraży") , Bourg-la-Reine (region paryski), Saison polonaise en France "Nova Polska", Salle des Colonnes przy merostwie, Francja - październik 2004 r.
• Udział w VI Zjeździe Gnieźnieńskim wraz z pokazem tablic szklanych "Trzy drogi", 2005 r.
• "Lumen, Lumen ..." Francja, Polska, Węgry, współczesna sztuka szkła i witraży, klasztor OO Dominikanów, Kraków - grudzień 2005 r.
• "Lumen, Lumen II" Francja, Polska, Węgry, Czechy, Słowacja - współczesna sztuka szkła i witraży,klasztor OO Dominikanów, Kraków, lipiec 2007 r.
• Udział w zbiorowej wystawie szkła artystycznego i witrażu "Szkłowiek", Stara Huta "Czechy", Trąbki, - październik 2010 r.

Konferencje, seminaria

• Udział (Tomasz Tuszko) w Master Class of Stained Glass, SIHE, Swansea, Wielka Brytania; 1991;
• Udział w konferencji ARCHISACRA, Warszawa 1993;
• Wykład o polskim witrażu współczesnym, Tomasz Tuszko, klasztor OO Dominikanów, Kraków - grudzień 2005 r.
• Wykład z zakresu konserwacji szkła, Dagna Krysiak "Filling the missing parts of the black hyalith vase using combinations of epoxy resin Araldite 2020 with different dyes and pigments" podczas 3rd International Students Conference of Conservation and Restoration of Works of Art, Kraków, 2016 r.

Targi

• Udział w targach Sacroexpo w Kielcach, w czerwcu 2005 r.  Pokazywaliśmy dwie prace stworzone, specjalnie na tę okazję, przez Pawła Przyrowskiego. Panel witrażowy oraz tablicę ze szkła reliefowego (szkło grubości 4 cm).
• Udział, jako zaproszeni przez pismo "Murator" eksperci, w zakresie szkła dekoracyjnego, w Targach "Nowy Dom, Nowe Mieszkanie", 2006 r.

• Prawa autorskie - informacja o zasadach na jakich udzielamy zgody na kopiowanie i udostępnianie treści naszego serwisu internetowego.
  
  
• Polityka prywatności - informacja o tym jak i dlaczego pozyskujemy informacje o naszych Klientach i Kontrahentach, o zasadach które stosujemy, o prawach z tym związanych