Zespół witraży i przeszkleń pochodzi z dworku wzniesionego przez właściciela, Zygmunta Bartkiewicza, ekscentrycznego pisarza, felietonistę, nowelistę i regionalistę, według własnego planu w latach 1905-1910.

Z postacią właściciela wiąże się wiele anegdot i romansów. Nie stronił on od prowokacji i chętnie manifestował swoje działania artystyczne, jak i poglądy polityczne w kręgu lokalnym i w stolicy. Historia powstania dworku również zaczęła się ciekawie - prawdopodobnie został zbudowany z materiałów z rozebranego kościoła. Od 1977r. budynek jest siedzibą Towarzystwa Przyjaciół Brwinowa.
Okno, które dotarło do naszej pracowni w celu przedsięwzięcia działań głównie konserwatorskich, składa się z szesnastu kwater, a dokładniej: dwunastu witraży, jednej szyby trawionej, jednej szyby oryginalnej i dwóch szyb wtórnych. 

Ciekawostką jest niezwykle rzadko spotykana technika wycinania i oprawiania szkła obejmująca umieszczenie jednego fragmentu szkła bezpośrednio wewnątrz drugiego, oddzielone profilem ołowianym. Uznanie budzi też mistrzostwo w cięciu skomplikowanych kształtów z bardzo delikatnego szkła o grubości 1-2 mm:

Podstawą interwencji był zamiar przywrócenia witrażom i przeszkleniom dawnej funkcji estetycznej bez demontażu z ramy i przy zachowaniu jak największej powierzchni materii oryginalnej. Zatem zamiast wymieniać uszkodzone szkła i ołów na nowe, skleiliśmy pęknięcia i uzupełniliśmy ubytki, z kolei ołów został wzmocniony chemicznie i mechanicznie, aby nie uległ dalszej degradacji. Tego typu działania są wskazane przy pracy z obiektami zabytkowymi, kiedy staramy się zachować jak najwięcej z ich pierwotnego wyglądu i struktury. Niestety, czasem niektóre elementy są tak uszkodzone, że trzeba je wymienić, w tym przypadku były to najbardziej popękane szkła w witrażach, w miejscach, których niestabilność poważnie zagrażała stanowi całej kwatery. Wymieniliśmy na nowe również wtórne przeszklenia, które miały niewiele wspólnego z oryginalnymi, trawionymi szybami.

W uproszczeniu przebieg prac można zamknąć w poniższych działaniach:
1. Dokumentacja fotograficzna.
2. Wykonanie rysunkowej mapy zniszczeń.
3. Oczyszczenie mechaniczne i chemiczne powierzchni.
4. Korekta kitowania.
5. Korekta położenia przemieszczonych szkieł.
6. Przygotowanie fragmentów szkła i pęknięć pod klejenie.
7. Klejenie.
8. Rekonstrukcja brakujących fragmentów.
9. Naprawa ołowiu.
10. Końcowe czyszczenie.
11. Wykonanie dokumentacji konserwatorskiej.

W galerii zdjęć umieszczono zdjęcia detali witrażu zestawione parami: przed i po interwencji.

Na zdjęciach poniżej przedstawiono kolejno:

1. Czyszczenie.
2. Naprawa ubytku wypełnionego częściowo szkłem, częściowo kitem i ołowiem. Oczyszczenie ubytku i rekonstrukcja brakującego fragmentu szkła trawionego.
3. Klejenie.
4. Klejenie.
5. Klejenie.
6. Uzupełnianie ubytków.